درد و دل |
||
من در این غم کده و وسعت زندان جهان به امید گذر از بند زمان می خندم. |
||
نويسندگان |
|
گمنام |
آثار تاريخي يك عاشق |
|
آذر 1391 اسفند 1390 بهمن 1390 |
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
|
|
|
|
||
|
آواز قو: در افسانه ها آمده است که نوعی قو،به نام قوی گنگ در گسترده زمین زندگی می کند که تمام عمر خود را ساکت و بی صدا می گذراند. این قو تا لحظه مرگ خود هیج صدایی از خود در نمی آورد،ودر آخرین ساعات زندگی به گوشه ای دنج و خلوت می رود و آوازی سوز ناک از خود سر می دهد که گویی همه افلاک به حال آن می گریند. به آخرین کار با تمام وجود آواز قو گوییم.
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد (ممنون، مهدی حمیدی) سخنی از گمنام: زندگی جایی برای نو شدن نیست و خودم می دانم که این زندان است پر پرواز مرا ببریدند،اهلی از اهل قلم شاید ارزویی دیگر جایی دیگر در کنار در کنار عشقی دیگر که می دانم محال است خاطراتش از بالای تپه های خیال من می گذرند من فقط می خندم به خودم به خودم به دنیای خودم خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است من به این سوز دل و آه نهان می خندم
وقتی سهراب نوشت ،،،،خندیدم
شاید آن لحظه که سهراب نوشت تا شقایق هست زندگی باید کرد خبر از دل پر درد گل یاس نداشت باید این گونه نوشت هر گلی هستی باش چه شقایق،چه گل سوسن و یاس زندگی اجباریست
نظرات شما عزیزان:
ازجلوه نمی افتیم آیینه ئ جمشیدیم
از جوش نمی مانیم ما خون سیاووشیم عزیز .... ناامیدی خود نوعی مرگ است زندگی با همه ء خوب و بدش شیرین و دلچسب است مخصوصا در کنار دو ستی های خوب پاسخ:در این دنیا اگر هستم ، به شوق دیدن رویش. نه از انم که تو گویی ، نه از اینم که من بینم ممنون از این که پیقام دادی
زندگی زیباست و شور انگیز و سهراب در دل عاشق توست که زیبا زندگی کنی دوستی ها در جستجو ها و زحمت رویش ها و والا اندیشی ها شیرین تراست
ازهر گل ودرخت و ابر و باد و باران بیا ترانه ء عشق بسازیم و اوج و شکو فایی رادر رویش گلی سرخ و گمنام ببینیم پاسخ:ممنون فاطمه
 ساعت20:20---1 اسفند 1390
سلام
وبلاگ واقعا زیبایی داری فکر کنم درد کشیده باشی می دونم سخته میشه از خودت بگی؟ پاسخ:از حال بدم چه بگویم به زبان گفتنی نیست غم که درمانی ندارد به مطب رفتنی نیست
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد شب مرگ تنها نشیند به موجی رود گوشه ای دور و تنها بمیرد در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزلها بمیرد گروهی بر آنند که این مرغ شیدا کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد شب مرگ از بیم آنجا شتابد که از مرگ غافل شود تا بمیرد من این نکته گیرم که باور نکردم ندیدم که قویی به صحرا بمیرد چو روزی ز آغوش دریا برآمد شبی هم در آغوش دریا بمیرد تو دریای من بودی آغوش باز کن که می خواهد این قوی زیبا بمیرد ( مهدی حمیدی) وبلاگ خیلی خوبی دارید لینکتون کردم
وبلاگت عالیه به منم سر بزنali_0633.loxblog.com
پاسخ:ممنون
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط گمنام در 17:29 | ||
